Wybrana odpowiedź A (przyjęcie do szpitala w celu monitorowania stanu i objęcia opieką społeczną) nie jest optymalna w tym przypadku. Objawy pacjenta (halucynacje wzrokowe, pobudzenie, dezorientacja, gorączka, tachykardia) oraz historia przewlekłego nadużywania alkoholu wskazują na zespół abstynencyjny lub majaczenie alkoholowe, które wymaga pilnego leczenia farmakologicznego, najczęściej benzodiazepinami (np. diazepam) podawanymi doustnie i hospitalizacji w celu monitorowania stanu. Opieka społeczna jest ważna, ale nie jest to pierwszorzędne postępowanie w ostrej fazie. Pozostałe opcje (np. haloperidol, wlew alkoholu) są nieodpowiednie lub wręcz szkodliwe. Najwłaściwsze jest doustne podanie diazepamu i przyjęcie do szpitala (odpowiedź E).
Wybrana odpowiedź B (wypis i skierowanie do ambulatoryjnego ośrodka leczenia uzależnień) nie uwzględnia powagi stanu pacjenta, który ma halucynacje wzrokowe, gorączkę, tachykardię, nadciśnienie oraz objawy odstawienia alkoholu (pobudzenie, dezorientacja, biegunka). Taki obraz kliniczny sugeruje zespół abstynencyjny z majaczeniem alkoholowym, który wymaga hospitalizacji i leczenia w warunkach szpitalnych. Najwłaściwszym postępowaniem jest podanie diazepamu doustnie i przyjęcie do szpitala w celu monitorowania stanu pacjenta oraz leczenia objawowego i zapobiegania powikłaniom. Odpowiedź E jest więc bardziej adekwatna do sytuacji klinicznej pacjenta.
Podanie haloperidolu i wypis pacjenta jest niewłaściwe w przypadku 46-letniego mężczyzny z halucynacjami wzrokowymi, gorączką, tachykardią, nadciśnieniem oraz historią przewlekłego nadużywania alkoholu i objawami odstawienia (pobudzenie, dezorientacja, biegunka). Najbardziej prawdopodobne jest ostre zatrucie alkoholowe lub zespół abstynencyjny (delirium tremens), który wymaga hospitalizacji i leczenia benzodiazepinami (np. diazepam) w celu zapobiegania powikłaniom, a nie podania neuroleptyków i wypisu. Haloperidol może nasilić objawy odstawienia alkoholu i nie jest lekiem pierwszego wyboru w tym stanie. Zalecane jest doustne podanie diazepamu i przyjęcie do szpitala, co odpowiada opcji E.
Opcja D jest niewłaściwa, ponieważ dożylny wlew alkoholu etylowego nie jest standardowym postępowaniem w leczeniu halucynacji, zwłaszcza u pacjenta z objawami odstawienia alkoholu. Najbardziej odpowiednie postępowanie obejmowałoby stabilizację stanu pacjenta, leczenie objawów odstawienia alkoholu i monitorowanie w szpitalu. Opcja E, która proponuje doustne podanie diazepamu i przyjęcie do szpitala, byłaby bardziej odpowiednia, ponieważ diazepam jest często stosowany w leczeniu objawów odstawienia alkoholu.
Wybrana odpowiedź E (doustne podanie diazepamu i przyjęcie do szpitala) jest właściwa, ponieważ pacjent wykazuje objawy zespołu abstynencyjnego po długotrwałym nadużywaniu alkoholu (halucynacje wzrokowe, pobudzenie, dezorientacja, gorączka, tachykardia, nadciśnienie). Diazepam, będący benzodiazepiną, jest standardowym lekiem stosowanym w leczeniu zespołu abstynencyjnego alkoholowego, a hospitalizacja umożliwia monitorowanie stanu pacjenta i zapobieganie powikłaniom. Inne opcje, takie jak podanie haloperidolu czy wlew alkoholu, są nieodpowiednie i mogą pogorszyć stan pacjenta. Wypis i skierowanie do ośrodka leczenia uzależnień bez stabilizacji stanu również nie jest właściwe. Takie postępowanie jest zgodne z zaleceniami medycznymi dotyczącymi leczenia ostrego zespołu abstynencyjnego u osób z przewlekłym uzależnieniem od alkoholu.