Wybrane stwierdzenie, że tylko punkt 1 jest fałszywy, jest niepełne. W rzeczywistości fałszywe są również inne punkty. Lęk separacyjny często współistnieje z zaburzeniami rozwoju i funkcjonowania społecznego, więc punkt 1 jest prawdziwy. Problemy ze snem są ważnym kryterium diagnostycznym lęku separacyjnego, co czyni punkt 2 prawdziwym. Lęk separacyjny może być rozpoznawany przed 6. rokiem życia, więc punkt 3 jest fałszywy. Kryterium czasu lęku separacyjnego to minimum 4 tygodnie, co jest prawdziwe, więc punkt 4 jest prawdziwy. Lęk separacyjny często towarzyszą objawy somatyczne, więc punkt 5 jest fałszywy. Zatem fałszywe są punkty 3 i 5, a nie tylko 1.

Wybrane odpowiedzi 2 i 4 są fałszywe, ponieważ problemy ze snem są ważnym objawem lęku separacyjnego, a nie fałszywym kryterium diagnostycznym, a czas trwania lęku separacyjnego musi wynosić minimum 4 tygodnie, co jest prawidłowym kryterium. Ponadto, lęk separacyjny może występować u dzieci poniżej 6. roku życia, a objawy somatyczne często mu towarzyszą, co wyklucza inne odpowiedzi. Dlatego odpowiedź B (2,4) jest właściwa jako wskazująca fałszywe stwierdzenia dotyczące lęku separacyjnego.

Odpowiedź C. tylko 5. jest uzasadniona, ponieważ lękowi separacyjnemu u dzieci często towarzyszą objawy somatyczne, takie jak bóle głowy, wymioty czy problemy z żołądkiemLink 1Link 5. Pozostałe stwierdzenia nie są fałszywe. Problemy ze snem są istotnym objawem lęku separacyjnegoLink 4. Lęk separacyjny może współwystępować z innymi zaburzeniami, ale nie jest to regułą. Rozpoznanie lęku separacyjnego może nastąpić w różnym wieku, a kryterium czasu trwania objawów to minimum 4 tygodnie.

Wybrane odpowiedzi 1, 3 i 5 są fałszywe w kontekście lęku separacyjnego u dzieci. Lęk separacyjny często współistnieje z zaburzeniami rozwoju i funkcjonowania społecznego, więc stwierdzenie 1 jest prawdziwe, a nie fałszywe. Lęk separacyjny może być rozpoznawany u dzieci poniżej 6. roku życia, więc stwierdzenie 3 jest fałszywe. Objawy somatyczne, takie jak bóle brzucha, nudności czy wymioty, często towarzyszą lękowi separacyjnemu, co czyni stwierdzenie 5 fałszywym. Natomiast stwierdzenia 2 i 4 są prawdziwe: problemy ze snem są ważnym kryterium diagnostycznym, a czas trwania lęku separacyjnego musi wynosić minimum 4 tygodnie. Dlatego odpowiedź D (1,3,5) wskazuje poprawnie fałszywe stwierdzenia.

Wybrane stwierdzenie, że wszystkie wymienione są fałszywe, jest nieprawidłowe. W rzeczywistości: 1) lęk separacyjny często współistnieje z zaburzeniami rozwoju i funkcjonowania społecznego, co jest prawdziwe; 2) problemy ze snem są ważnym kryterium diagnostycznym lęku separacyjnego; 3) lęk separacyjny rozpoznaje się zwykle przed 6. rokiem życia, więc stwierdzenie, że rozpoznaje się go powyżej 6. r.ż., jest fałszywe; 4) kryterium czasu lęku separacyjnego to minimum 4 tygodnie, co jest prawdziwe; 5) lęk separacyjny często towarzyszą objawy somatyczne, więc stwierdzenie, że ich nie ma, jest fałszywe. Zatem nie wszystkie stwierdzenia są fałszywe, a wybrane odpowiedzi E nie można uznać za poprawną.