Wypowiedź wskazuje na urojenia paranoiczne (A), ponieważ opisuje usystematyzowane przekonania o prześladowaniu i zagrożeniu (śledzenie, podsłuchy, kamery), charakterystyczne dla paranoiLink 1Link 4. B (omamy słuchowe) i C (omamy psychiczne) są nieprawidłowe – w paranoi prawdziwej nie występują omamyLink 1. D (urojenia oniryczne) dotyczą zaburzeń świadomości, a E (nihilistyczne) – przekonań o nieistnieniu siebie lub świata, co nie pasuje do kontekstuLink 1Link 4.

Wypowiedź ta nie świadczy o obecności omamów słuchowych, które polegają na słyszeniu głosów lub dźwięków, których nie ma w rzeczywistościLink 1Link 5. Opisane przekonania są raczej związane z urojeniami paranoicznymi, które obejmują fałszywe przekonania o byciu śledzonym lub zagrożonymLink 5. Zatem odpowiedź powinna być A. urojeń paranoicznych.

Wypowiedź opisuje przekonania o byciu śledzonym, podsłuchiwanym i obserwowanym, co jest typowe dla urojeń paranoicznych, a nie omamów psychicznych. Omamy (halucynacje) to fałszywe doznania zmysłowe, takie jak słyszenie głosów lub widzenie rzeczy, których nie ma. W tym przypadku mamy do czynienia z fałszywymi przekonaniami (urojeniami), a nie z doznaniami zmysłowymi, dlatego odpowiedź C jest nieadekwatna. Poprawną odpowiedzią jest A – urojenia paranoiczne.

Wypowiedź ta raczej świadczy o obecności urojeń paranoicznych, które są usystematyzowane i często dotyczą prześladowania lub innych niebezpieczeństw. Urojenia oniryczne są nietypowe, zmienne i silnie angażujące emocjonalnie, przypominające marzenie senne, co nie jest widoczne w tej wypowiedzi.

Wypowiedź ta nie świadczy o urojeniach nihilistycznych, które charakteryzują się przekonaniem o braku istnienia własnego ciała lub części ciała, byciu martwym, czy pustym w środkuLink 1Link 2. Opisana sytuacja bardziej odpowiada urojeniom paranoicznym, które obejmują przekonanie o byciu śledzonym lub zagrożonymLink 5.