Rak sromu najczęściej występuje u kobiet po 60. roku życia, a średni wiek zachorowania to około 67,5 lat, co przeczy stwierdzeniu, że najczęściej występuje przed 40. rokiem życiaLink 1Link 5.

Odpowiedź B jest nieprecyzyjna, ponieważ rak sromu stanowi około 0,7% wszystkich nowotworów złośliwych żeńskich narządów płciowych, a nie 3-8%. Dane wskazują, że jest to nowotwór stosunkowo rzadki, z częstością zachorowań około 1 na 100 tysięcy kobiet rocznie w PolsceLink 4Link 5.

Ponad 90% raków sromu to raki płaskonabłonkowe, a nie gruczołowe. Rak sromu występuje najczęściej u kobiet po 60. roku życia, a nie przed 40. rokiem życia. Stanowi około 0,7% wszystkich nowotworów złośliwych kobiet, a nie 3-8%. Leczenie z wyboru często obejmuje chirurgię, a wskaźnik pięcioletnich przeżyć jest niski, ale niekoniecznie wynosi 31% dla stopnia FIGO I.

Leczeniem z wyboru dla raka sromu jest najczęściej chirurgia, uzupełniana o chemio- i/lub radioterapię, a nie leczenie systemoweLink 1Link 2Link 4. Leczenie systemowe, takie jak chemioterapia, jest stosowane w określonych przypadkach, ale nie jest metodą z wyboruLink 5.

Wskaźnik pięcioletnich przeżyć dla kobiet w stopniu FIGO I raka sromu jest znacznie wyższy niż 31%. Według najnowszych danych, pięcioletnie przeżycie w stopniu IA wynosi około 86,3%, a w stopniu IB około 77,1%. Wartość 31% odnosi się raczej do zaawansowanych stadiów choroby, np. stopnia IIIC, a nie do wczesnego stopnia FIGO I. Zatem podana odpowiedź jest nieprawidłowa.