Wypadnięcie tętniącej pępowiny w trakcie II okresu porodu zwykle stanowi poważne zagrożenie dla płodu, dlatego odpowiedź wskazująca, że nie jest niebezpieczne, jest myląca.

Wypadnięcie tętniącej pępowiny w trakcie II okresu porodu jest poważnym zagrożeniem dla płodu. Właściwym postępowaniem w tej sytuacji jest natychmiastowe ukończenie porodu, co sugeruje odpowiedź C. Próba odprowadzenia pępowiny może być ryzykowna i nie zawsze jest możliwa.

Wypadnięcie tętniącej pępowiny jest stanem niebezpiecznym, jednak natychmiastowe ukończenie porodu nie jest jedynym zalecanym działaniem. Zazwyczaj podejmowane są inne interwencje, takie jak próba odprowadzenia pępowiny lub wykonanie cesarskiego cięcia, ale decyzja o zakończeniu porodu bezpośrednio w tym momencie nie jest standardem.

Wypadnięcie tętniącej pępowiny w trakcie II okresu porodu jest poważnym zagrożeniem, a nie wskazaniem do obrotu wewnętrznego płodu. Właściwe postępowanie obejmuje zazwyczaj natychmiastowe działania mające na celu uwolnienie ucisku na pępowinę, co może obejmować próby odprowadzenia tętniącej pępowiny lub pośpiechu w ukończeniu porodu.

Wypadnięcie tętniącej pępowiny podczas II okresu porodu jest stanem nagłym, który zagraża życiu płodu z powodu ryzyka ucisku pępowiny i niedotlenienia dziecka. Podstawowym postępowaniem jest natychmiastowe ukończenie porodu, najczęściej poprzez cięcie cesarskie, aby jak najszybciej usunąć ucisk na pępowinę i zapobiec niedotlenieniu płodu. Przebicie błon płodowych nie jest wskazane w tej sytuacji, ponieważ może pogorszyć ucisk pępowiny i stan płodu. Dlatego odpowiedź E jest nieprawidłowa, a właściwą reakcją jest szybkie zakończenie porodu, co odpowiada odpowiedzi CLink 1Link 2Link 3.